سالیان درازی از آغاز زندگی ایمانی من می‌گذرد. گاه از خود می‌پرسم که براستی خدا از من چه انتظاری دارد. با جزئیات احکام مسیح آشنایی دارم، و در مواقعی از خود می‌پرسم که آیا من همۀ آنها را انجام می‌دهم؟

اما مدتی پیش، این آیه توجهم را جلب کرد؛ می‌فرماید: "ای مرد، او تو را از آنچه نیکوست آگاه ساخته است؛ و خداوند از تو چه می‌طلبد، جز آنکه انصاف را به جای آری و محبت را دوست بداری، و با فروتنی در حضور خدایت سلوک کنی؟" (کتاب میکاه نبی ۶:‏ ۸).

این آیه مرا به فکر فروبُرد. پی بردم که آنچه خدا از من انتظار دارد، دشوار نیست. اول، به‌جا آوردنِ انصاف است، یعنی همان درستکاری در حرف و در عمل نسبت به دیگران. دوم، دوست داشتن محبت است، یعنی اینکه دیگران را به همان اندازه دوست بدارم که خود را دوست می‌دارم؛ یعنی اینکه هرطور که مایلم دیگران با من عمل کنند، من نیز به همان شکل با ایشان رفتار کنم. و سوم، فروتن بودن در حضور خداست، یعنی تصدیق کنم که خطاکارم، و نه در حضور او و نه در حضور دیگران، حق به جانب نباشم. آیا باور می‌کنید که خدا به همین‌ها راضی است؟ خدا از ما چیز زیادی نمی‌طلبد. راه رستگاری ابدی را خداوندگارِ ما، عیسای مسیح، با جان‌فشانی خود بر صلیب، قبلاً به روی ما گشوده، و نیازی نیست که ما برای دستیابی به نجات از گناه و عواقب شوم گناه، تشریفات خاصی انجام دهیم. اگر مسيح را از راه ايمان دريافت نموده‌ باشيم، اکنون خدا با روح مقدس خود به ما قوت می‌بخشد تا ارادۀ خدا را از طریق همین امور ساده که ذکر گرديد، انجام دهیم.