
حدود يکهزار و هشتصد سال قبل از ميلاد مسيح، يعقوب پيامبر در خواب نردبانی را ديد که برزمين برپا شد.
آن نردبان سرش به آسمان میرسيد و فرشتگان خدا بر آن صعود و نزول میکردند (سفر پيدايش ٢٨ : ١٢). نردبانی که يعقوب در خواب مشاهده کرد و زمين را به آسمان متصل مینمود، همانند راه مستقيمی است که به خدا منتهی میگردد. پيامبران اين راه را از دور ديدند و ايمان داشتند که روزی بين انسان گناهکار و خدای مقدس چنين راهی برقرار خواهد شد.
خدا، ما را برای زیستن در بهشت آفرید.
بر اساس کتاب مقدس، يکی از تعريفهای گناه، شکستن قوانين خدا است. در انجيل شريف میخوانيم: "هر که گناه کند، قانون خدا را میشکند، زيرا گناه چيزی جز شکستن قانون نيست" (اول يوحنا ٣: ٤).
مسيحی شدن، انجام يک سری مراسم خاص مذهبی و يا پيوستن به يک دين جديد نمیباشد.
راههايی هستند که بنظر انسان راست میآيند اما عاقبت به مرگ منتهی میشوند" (امثال سليمان ١٤: ١٢). عيسی مسيح در انجيل يوحنا ١٤: ٦ میفرمايد: "من راه و راستی و حيات هستم، هيچکس جز بوسيله من نزد پدر نمیآيد." سه نوع عکسالعمل در مورد اين ادعای مسيح در مردمی که اقرار میکنند به خدا ايمان دارند ديده میشود: