بسیاری از ایمانداران مسیحی، به‌اشتباه تصور می‌کنند که به‌خاطر ایمانشان به مسيح، همۀ امور زندگی باید بر وفق مرادشان باشد.
"ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می‌شود، بر زمین نیز به انجام رسد." (متی ۶: ۱۰). این کلمات بخشی از نمونه و الگوی دعايی است که مسیح به شاگردانش آموخت.
مسیح در شب آخر، به شاگردانش که از رویدادهای آن لحظات مضطرب و مشوش بودند، فرمود: "دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید؛ به من نیز ایمان داشته باشید." (انجیل یوحنا ۱۴: ۱).
ما مسيحيان اعتقاد داریم که چون مسیح بجای ما بر صليب قربانی شد، دیگر نیازی نداریم به خدا قربانی تقدیم کنیم. اما ببینید کلام خدا چه می‌فرماید: "پس بیایید به واسطۀ عیسی قربانیِ سپاس را پیوسته به خدا تقدیم کنیم. این قربانی، همان ثمرۀ لبهایی است که به نام او معترفند.
"خدای پدران ما تو را برگزيده تا ارادۀ او را بدانی . . ." (اعمال رسولان ۲۲: ۱۴). خوب است ما ايماندارانِ به مسيح پيوسته اين حقيقت را به خاطر داشته باشيم که، خدا با ما قايم موشک بازی نمی‌کند! هر‌چه بيشتر به او نزديک شويم، واضح‌تر ارادۀ او را تشخيص خواهيم داد.
گاه تصور می‌کنیم که چون به مسیح ایمان داریم، خدا موظف است هر دعای ما را اجابت کند و ما را از مشکلات رهایی بخشد. ببینید کلام خدا چه می‌فرماید: "این مسکین فریاد برآورد و خداوند صدایش را شنید و او را از همۀ تنگیهایش نجات بخشید." (مزمور ۳۴: ۶). آیا وقتی نزد خدا فریاد کمک بر می‌آوریم، "مسکین" هستیم؟ آیا فقر روحانی خود را تصدیق می‌کنیم و با افتادگی به حضور او می‌آییم؟
در زندگی ما چه چیزی مهم‌تر از همه است؟ رفاه خانواده‌مان، رسیدن به مدارج بالای تحصیلی و ارتقای شغلی و يا داشتن مال و منال بسيار! عيسی مسیح به پيروان خود فرموده: "نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ اینها نیز به شما عطا خواهد شد." (متی ۶: ۳۳). اگر در زندگی خود، انجام ارادۀ خدا و آنچه برای او مهم است را در اولویت قرار دهیم، خدا نيز نیازهای اساسی ما را به ما خواهد بخشید.
ما بسیاری از اوقات، بار سنگین نگرانی‌ها را دائماً بر دوش خود حمل می‌کنیم. اما کلام خدا وعده‌ای عالی به ما ايمانداران مسيحی داده، می‌فرماید: "همۀ نگرانیهای خود را به او بسپارید زیرا او به فکر شما هست." (اول پطرس ۵: ۷). گاه شاید اعتماد کردن به خدا دشوار به‌نظر برسد، اما به امتحانش می‌ارزد! دفعۀ بعد که نگرانی‌ها حمله کردند، این بار سنگین را به خداوند و منجی‌مان عيسی مسیح بسپاریم. قطعاً ضرر نخواهیم کرد.
شخص دانایی گفته، ما برای خطاهای دیگران، قاضی هستیم و برای خطاهای خود، وکیل! پولس رسول می‌فرماید: "پس تو ای آدمی که دیگری را محکوم می‌کنی، هر که باشی هیچ عذری نداری. زیرا در هر موردی که دیگری را محکوم می‌کنی، خویشتن را محکوم کرده‌ای؛ چون تو که داوری می‌کنی، خودْ همان را انجام می‌دهی." (رومیان ۲: ۱). آیا در مورد دیگران عادلانه داوری می‌کنیم؟
آیا می‌دانستید که خدا برای نجات هر انسان از سلطۀ گناه و فرمانروايی ظلمت، قدرت عظيم الهی خود را به‌کار می‌بَرَد؟ پولس رسول می‌فرماید: "از انجیل سرافکنده نیستم، چرا که قدرت خداست برای نجات هر کس که ایمان آوَرَد." (رومیان ۱: ۱۶). ما راجع به ضرورت ایمان برای دريافت نجات مسيحی مطالب زیادی می‌شنویم، اما شاید گاه سهم خدا را از یاد می‌بریم! سهم خدا قدرت عظيمی است که در انجیل نجات‌بخش عيسی مسيح نهفته است.
برای داوود نبی، دعا و همصحبتی با خدا بسیار اهمیت داشت. او دعا می‌کرد و برای خدا انتظار می‌کشید. می‌فرماید: "آه ای خداوند، به سخنانم گوش فرا ده و ناله‌ام را ملاحظه فرما. ای پادشاهم و ای خدایم، به صدای فریادم توجه کن، زیرا به تو دعا می‌کنم. خداوندا، صبحگاهان صدای مرا می‌شنوی؛ بامدادان، استدعایم را به حضورت می‌آرایم و انتظار می‌کشم." (مزمور ۵: ۱- ۳). آیا پی‌در‌پی دعا می‌کنيم و برای خدا انتظار می‌کشیم؟
آیا در ظاهر مسیحی هستیم یا در باطن نیز؟ این سؤال همواره مطرح بوده. پولس رسول نیز در زمان خود، در مورد یهودیان واقعی با همین مورد مواجه بود. می‌فرماید: "یهودی راستین آن نیست که به ظاهر یهودی باشد، و ختنۀ واقعی نیز امری جسمانی و ظاهری نیست. بلکه یهودی آن است که در باطن یهودی باشد و ختنه نیز امری است قلبی که به دست روح انجام می‌شود،" (رومیان ۲: ۲۸- ۲۹).
